b/5-mümkün değilmiş

başım çatlıyor, gözlerim kan çanağı.

öyle dingin, öyle dinleğim.

lambama börtü böcek üşüştü, içinde ölüp kalıyorlar.

deniz ikiye bölündü, ikimize de yetmedi.

sana yol verirken beni dibine çekti.

neyim varsa fırlattım attım.

kumumdan tozumdan silkelendim.

kağıt kesiklerini, tırnaklarıma sinmiş kirleri, mürekkep lekelerini parmak uçlarımda hissettim.

mümkün, güzel bir kıyıydı.

çıkmak mümkün değildi.

göğsüm beni topyekûn kafesliyor.

panik atak, derinlerimde gümleyen.

yüzeye vuruyor, sesi ben oluyorum.

yakamda yaftam, çıt çıkarmadan.

bir an, kalbim çatlıyor diye korkarken, kulağımı bir başka vücuda dayıyorum.

duyduklarıma dayanamayıp daha fazla dinleyemiyorum.

yine de zarımda çınlaması kalıyor, yırtılıp patlıyor.

tıkamaya geç kalmış oluyorum.

sonra adım sesleniliyor ama sesleneni kayıp.

yastıkta makyajı, yorganda teri.

üzerimden silinsin diye suyun soğuğuna girip, sudan soğuk ağlıyorum.

ayılamayıp şofbeni üçe çekiyorum, arınamıyorum da.

silinenin kendim olduğunun ayırdına varıp.

mümkün, güzel bir kıyıydı.

çıkmak mümkün değildi.

boynumda morluklar, sırtımda çizikler.

çöpümde, bitmiş ruj ve kırık tırnak.

kendimi bir başka yatağa yatırıyorum.

bari kadınlar pansuman olsun, beni yarım saatçik uyutsun.

yeter, yetti. belki geç, belki erkendi. hep yorgun ve bitkindin, yine de güçlüydü yüreğin ama bir sana yetmedi. aşk, seninle sevişirken içimde kırılan aynalardı, camlardı. kesildim, kanadım. bari şimdin olayım diye bantlamaya çalıştım ama yaralarını savamadım, dermansız düştüm. ayrıldım. yeter, yetti.

boşver, boşver… haklısın, biliyorum.

ağrımı kesen, acımı dindiren şifalı merhemlerini süründüm.

o gün, yakın bir karşından seni gördüm.

çoktan, karşılıklı ama inanamadan terkedilmiştik.

kaç gece, gün doğana kadar seni bekledim. bazı şeyler günlerle birlikte geçmeyince, ben de gün gibi battım. bazı şarkıları son kez dinledim. gözyaşlarım, ondan da tuzlu oldukları karadeniz’e karıştı. yeter, yetti. canım sadece seni acıttığım için de yanmadı. yeter, yetti.

ben de hep korkulardan ibarettim.

sen seversen gözüken bir hayalettim.

gel gör ki takatim kalmadı.

yine de en büyük inancım varlığına, şairin dediği o büyük insanlığınaydı.

bir zamanlar bahçem dediğim göğsünde artık salıncağım olmasa da.

soru işaretleri kalktı, sorun işaretlerde değilmiş.

kancası devrildi noktası kaldı, takılmamak mümkün değilmiş.

mümkün, güzel bir kıyıymış.

çıkmak mümkün değilmiş.