alaaddin ya da belediye kararı

gözlerinin yumunu ovalıyorum

“ne var alaaddin?” diyor

-

ben bir belediye kararıyla

yıkılacak adam mıydım

ışıklar bu saat söner

diyen adam gelsin beri

kapasın bu ışıkları gerisin geri

kabul diyorum kabulüm

buna mukabil kabullenemiyorum

ben hep ayakta

ayaklarda yürürüm

güzel bir şiirin peşine

düşmem düşülmez

düşülse de peşi değildir sıra değildir

sırası değildir şiir yazmanın

güzel şiir düşürmez

ben bir belediye kararıyla

yıkılacak adam mıydım

sonra ikiye üçe bölünür herşey

herşey herşey herkes herkes

ikinin üçün katlarıdır

kağıt bile en fazla yedi kere katlanır

elimle saydım yetmedi

herşeyi ellerimle saydım

zikreder gibi saydım zikri fikri

bir diye parmaklarımın birer birer saydım

bitireceğim seni şiir

abaküs var boncuk yok

teker teker saydım

tek teker el arabaları

tek tekel lambaların yanı

tek elin yettiği tek yer

ben bir belediye kararıyla

yıkılacak adam mıydım

banktım oturuldum kim kıça yer vermedim

kaldırımdım basıldım kim ayağa çiğnenmedim

burada biteceğimi nereden bileyim

başlarım diye de hiç bilmedim

ben bir ampul parladı diye

sönecek adam mıydım